نگاهی واقع بینانه به اوضاع و احوال کشور و آمار و ارقام ارائه شده در خصوص موضوع اشتغال و مقایسه ی تعداد افراد جویای کار با فرصت های شغلی موجود، نشان دهنده ی این واقعیت است که مسئله ی بیکاری در کشور به یک موضوع فراگیر و سرنوشت ساز تبدیل شده است.
این موضوع چنان ملموس و با اهمیت است که هیچکس نمی تواند در اولویت اول بودن آن شک و تردید نماید. توسعه کارآفرینی با هدف حل معضل بیکاری به عنوان ماموریتی اجتماعی، اقتصادی و سیاسی شناخته می شود که تاثیر مستقیم در رویدادهای جامعه و بهسازی شرایط خانوادها دارد.
توجه و اهتمام به موضوع کارآفرینی از یک سو، سبب توسعه اقتصادی کشور و ایجاد فرصت های شغلی می شود و از سوی دیگر وضعیت اجتماعی و فرهنگی جامعه را در جهت مثبت متحول می سازد.
بررسی ها نشان می‌دهد که موضوع بیکاری، سرمنشاء بسیاری از مسائل و آسیب های اجتماعی بوده و توجه به مقوله کارآفرینی می تواند تا حد زیادی آسیب های اجتماعی را تحت الشعاع قرار داده و آن ها را کاهش دهد اما متاسفانه مقوله کارآفرینی آن طور که باید و شاید و متناسب با اهمیت فوق العاده خود مورد توجه قرار نگرفته و این همان غفلتی است که موضوع بیکاری و عواقب ناخوشایند آن را به جامعه تحمیل نموده است.
توجه به برنامه های اقتصاد مقاومتی، فقر زدایی، کاهش آسیب های اجتماعی، توانمند سازی افراد و خانواده ها، کاهش وابستگی به خارج و مباحثی از این دست، سالهاست مورد اشاره مقام معظم رهبری بوده و به عنوان مطالبه ی عمومی مطرح گردیده اما اقدامات صورت گرفته به هیچوجه پاسخگوی انتظارات نبوده است.
یکی از دلایل مهم این غفلت، عدم باور پتانسیل های نهفته در نیروی انسانی و امکانات کشور از سوی برخی از مسئولان و تصمیم گیرندگان است. عده ای حل مشکلات اقتصادی کشور را در نگاه و تصمیم بیگانگان می بینند و تمام توان خود را معطوف به مذاکرات سیاسی و بده بستان های دیپلماتیک نموده اند که بی نتیجه بودن این نوع تفکر روز به روز آشکارتر میشود.
برای برداشتن گام های موثر در موضوع کارآفرینی، باید ابتدا به این باور رسید که میشود حل بسیاری از مشکلات اقتصادی کشور را در این مقوله یافت که لازمه ی آن، تغییر نگاه از بیرون به داخل است.
این تغییر نگاه می‌تواند موتور محرکه ی کارآفرینی و شکوفایی اقتصاد کشور باشد چرا که در آن، توانمندیها و ابتکارات انسانها شکوفا و خلاقیت نهفته در افراد جامعه امکان بروز می یابد و زمینه های مناسب و نوینی در تولید و خودکفایی کشور فراهم میشود.
سالهاست که نظام سلطه به بهانه های مختلف، ملت ایران را تحت فشار همه جانبه و بخصوص تحریم های ظالمانه قرار داده تا بار دیگر، سلطه‌ی اهریمنی خود را به سرزمین غنی و سوق‌الجیشی ایران برگردانده و منابع طبیعی آن را در اختیار گیرد که برای مقابله با این هدف شوم لازم است همه‌ی مسئولان و دلسوزان کشور خود را موظف به اجرایی نمودن اقتصاد مقاومتی نمایند که کارآفرینی یکی از مصادیق مهم آن است.
در این رابطه دستگاههای دولتی کار مهم و اساسی مدیریت دقیق منابع مدیریت منابع مالی را که منشاء بسیاری از ایرادها و مشکلات مربوط به کار و کارآفرینی است بر عهده دارند. بدیهی است که منظور از مدیریت منابع، هدایت منابع مالی کشور به سمتی است که ارزش افزوده‌ی بیشتری برای کشور داشته باشد و در این رابطه، مقوله ی «کارآفرینی» دارای جایگاه ویژه ای است.
مراد از ارزش افزوده تنها ارزش افزوده‌ی مالی نیست بلکه آنچه که تولید و نرخ اشتغال را افزایش و کسب و کار را رونق و امید جامعه را افزایش دهد، ارزش افزوده خوانده میشود با تمام پیامدهای مثبت در ابعاد مختلف آن.
باید در نظر داشت که پرداختن به مسئله ی اشتغال و فعالیت تولیدی، وظیفه ایی است که اصول متعددی از قانون اساسی «جمهوری اسلامی ایران» بر آن تاکید دارد و مقام معظم رهبری نیز بارها و بارها آن را به مسئولین مربوطه گوشزد و راهبردهای عملی آن را مطرح فرموده اند.
معظم له در این رابطه می‌فرمایند: «پرداختن به مسئله ی اشتغال یکی از مهمترین گره گشایی ها در کار مردم است و گره گشایی، سیره ی علوی است».
بنابر این ضروریست که محور همه ی سیاست های کلان اجرایی کشور، موضوع ایجاد اشتغال در کشور باشد و جوان مستعد آماده به کار، فرصت تلاش و فعالیت را به دست بیاورد تا هم نیاز شخصی خود را برطرف کند و هم به پیشرفت و آبادانی کشور و رونق اقتصادی آن کمک کند.