در بسیاری از سازمان‌ها، از فردی برای قضاوت درباره ایده‌ها استفاده می‌شود و تیم‌ها برای اثبات ایده‌های‌شان با هم به رقابت می‌پردازند. این روش بدترین شکل ممکن برای ثبت ایده‌های جدید کسب و کار است. راه درست کدام است؟ روش مناسب این است که ایده‌ها را در قالب خام‌ترین حالت‌شان آماده کنید؛ وجود شواهدی که ثابت کند این ایده می‌تواند کار کند، کافی است.
در ادامه سعی کردیم با استفاده از نمودارها، معیارهای مورد نظر و اولویت‌های هر کدام از روش‌های درست و نادرست را در ارزیابی ایده‌ها بررسی کنیم.
اولویت‌های مورد نظر داوران در روش نادرست ارزیابی ایده‌ها
در روش نادرست (سنتی)، تمرکز اساسی بر «قانع کردن ارزیابان برای کارآمدی این طرح» و «ارایه جزییاتی از ایده پیشنهادی» است. در واقع هدف اصلی انتخاب ایده‌ای بی‌نقص و منطقی از نظر اقتصادی است.
اولویت‌های مورد نظر داوران در روش صحیح ارزیابی ایده‌ها
در روش صحیح ارزیابی ایده‌ها، ارزیابان بر رشد و اصلاح طرح پیشنهاد شده تمرکز دارند و سعی می‌کنند با بررسی کاستی‌ها، نقاط ضعف و بخش‌هایی که نیاز به بهبود دارند، موجب رشد و ارتقای طرح‌های پیشنهادی شوند. در اینجا رویکرد غالب، رویکرد آموزشی و مربی گونه است.
اما نکته‌ای که وجود دارد این است که معمولاً تیم‌ها برای حضور در جلساتی با رویکرد نوآورانه آماده نیستند. اما چرا این اتفاق می‌افتد؟ زیرا تیم‌های سنتی به‌ندرت آموزش دیده‌اند تا بازخورد مناسبی نسبت به این نوع جلسات ارائه دهند. بازخورد مورد نیاز در پروژه‌های نوآوری متفاوت از بازخوردی است که به‌طورمعمول برای پروژه‌های اجرایی استفاده می‌کنند.
وقتی‌که در جلسه‌ای نوآورانه حضور پیدا می‌کنید، داوران در پی این هستند که بدانند چگونه می‌توانید نمونه‌های اولیه و آزمایش‌های تجاری را به سطح بعدی برسانید. آن‌ها سؤالاتی از قبیل: "آیا شواهد قوی به‌اندازه کافی وجود دارد؟"، "این تیم چه آزمایش‌های دیگری می‌تواند انجام دهد؟"، "میزان ریسک چقدر است؟" و غیره را می‌پرسند.
تفاوت‌های بین ارائه «طرح اجرایی» و «طرح نوآورانه»
ارائه نهایی در طرح نوآورانه بسیار مهم است. این مقوله بسیار متفاوت از ارائه‌های سنتی کسب‌وکار است. این روش بسیار بصری است؛ و به جای محصول، به مشتری گرایش دارد. در روش نوآورانه با استفاده از مصاحبه در مورد مشتری اطلاعاتی کسب می‌شود. واژه‌های کلیدی در این روش عباراتی همچون «مشتری»، «چه کارهایی باید انجام شود؟»، «چه مشکلاتی وجود دارد؟» و «دستاوردها چه هستند؟» می‌باشد.
مترجم: مارال مختارزاده (کارشناس ارشد کارآفرینی)
برگرفته از سایت blog.strategyzer.com