مهدی پورافشاری؛ عضو هیئت‌علمی دانشگاه فردوسی مشهد درگفت با اشاره به لزوم توسعۀ فرهنگ کارآفرینی و اشتغال‌زایی در بین دانشگاهیان و نخبگان، گفت: تنها راه رسیدن به نقطۀ مطلوب و اهداف تعیین‌شده در حوزۀ علم و نخبگان، نهادینه‌کردن فرهنگ کارآفرینی، توسعۀ استارت‌آپ، زمینه‌سازی برای گسترش کسب‌وکارهای نوپا و فناورانه و پرهیز از محدود کردن اشتغال در استخدام دولتی است.
وی با بیان اینکه رسالت دانشگاه تربیت کارمند نیست، افزود: حضور در عرصه‌های کارآفرینی و شرکت‌داری دانش‌بنیان، سختی‌ها و مشکلات خاص خود را دارد و نیاز به تلاش و کوشش مستمر دارد اما باید دانست، این راه تنها راه موجود و تجربۀ جهانی برای رسیدن به توسعه و پیشرفت پایدار و اثرگذاری علم در جامعۀ بومی است.
پورافشاری ادامه داد: قطعاً موفقیت در کسب‌وکارهای نوآورانه و فناورانه، نیازمند حمایت‌های هدفمند و جدی است که بخش بسیاری از آنها پشتیبانی از محصولات دانش‌بنیان در بازارهای داخلی است خاصه در حالی که کالاهای بی‌کیفیت وارداتی به دلیل قیمت نازل، از حاشیۀ امن بالایی در بازار مصرف برخوردار هستند.
این محقق مهندسی شیمی اظهار داشت: اگر زمینه برای فعالیت مناسب و حمایت‌های تسطیح‌کننده و تسهیل‌گر مسیر تجاری‌سازی مهیا باشند، قطعاً تعداد افراد بیشتری از سمت مقاله و فعالیت‌های پژوهشی نظری، به سمت ابعاد عملیاتی و تولیدی علم حرکت تغییر جهت می‌دهند.
عضو هیئت‌علمی دانشگاه فردوسی مشهد ارائه آموزش‌های کاربردی را امری الزامی دانست و اضافه کرد: نه می‌شود و نه می‌توان انتظار داشت فرد دانشگاهی و محقق، بر همۀ ابعاد تولید و کارآفرینی مسلط باشد؛ به همین دلیل ارائه آموزش‌های لازم در زمینه‌های مرتبط مانند ارتباطات مالی، مسائل مربوط به بیمه، قواعد صادرات و واردات و نحوه صحیح قیمت‌گذاری و برندسازی، امری ضروری است.
پورافشاری با اشاره به روند نادرست برخی اساتید دانشگاه در تحقیق و تأکید صرف آنان بر مقاله‌نویسی، تصریح کرد: استاد در قبال دانشجو مسئول است و وظیفه دارد تحت هر شرایطی، دانشجو را برای ورود به بازارکار آماده کند و مهارت‌های لازم را به او آموزش دهد..
وی در پایان تأکید کرد: به جای نکوهش مقاله‌محوری، می‌توان مشوق‌های حمایتی مناسب برای افراد علاقمند به فعالیت‌های پژوهشی کاربردی و فعالان تولید دانش‌بنیان در نظر گرفت. این رویه کمک می‌کند دانشگاهیان، محققان، اساتید و دانش‌آموختگان بیشتری برای حضور در ابعاد عملیاتی علم ترغیب شوند و در نتیجه انرژی موجود به جای تمرکز بر مقاله‌محوری، صرف رفع نیازها و چالش‌های واقعی کشور و تسریع روند حرکتی به سمت توسعۀپایدار شود.