اسدالله عسگراولادی در سن ۸۶سالگی چشم از جهان فروبست. عسگراولادی ۲۰ ساله بود که تاجر شد و فعالیت خود را به‌عنوان یک صادرکننده آغاز کرد. او جزو نسل اول فعالان اقتصادی بود که بعد از انقلاب وارد اتاق بازرگانی شد و سال‌ها ریاست اتاق مشترک ایران و چین را برعهده داشت. معروف‌ترین صادرکننده خشکبار ایران، حاصل ۶دهه فعالیت بازرگانی‌اش را مرهون سه موضوع می‌دانست: زودتر از رقبا از اتفاقات باخبر می‌شد؛ زودتر از بقیه تصمیم می‌گرفت و در نهایت به محض تصمیم‌گیری، عمل می‌کرد.
اسدالله عسگراولادی در سن ۸۶ سالگی دارفانی را وداع گفت. او یک هفته پیش بر اثر زمین خوردگی دچار خونریزی مغزی شد و به بیمارستان انتقال یافت. طبق شنیده‌ها در چند روز گذشته او درحالت کما به سر برده و سطح هوشیاری او تغییر چندانی نداشت. مرحوم اسدالله، سال‌ها در عرصه صادرات پسته و خشکبار فعالیت داشت. او موفقیتش در تجارت را مرهون سه جمله می‌دانست؛ زودتر از رقبا از اتفاقات با خبر می‌شود، زودتر از بقیه تصمیم می‌گیرد و در نهایت به محض تصمیم‌گیری عمل می‌کند. او همچنین سال‌ها رئیس اتاق مشترک ایران و چین و اتاق مشترک ایران و روسیه بود و مسیر تجارت با این کشورها را تسهیل کرد. ایشان به همراه چند تاجر و صنعتگر، بعد از انقلاب به حکم امام راحل وارد اتاق بازرگانی شدند و طی سال‌ها در اتاق حضور داشت. مرحوم عسگراولادی اگرچه در اذهان عمومی فردی میلیاردر بود، اما همیشه خود را از کسبه جزء می‌دانست. «تاکتیک تجارت عسگراولادی» حاصل گفت‌وگویی جذاب با ایشان بود.
مرحوم عسگراولادی در آن مصاحبه گفته بود: «اعتقاد دارم اگر انرژی‌ام را روزانه صرف نکنم، ممکن است دچار سکته شوم و زودتر به بهشت‌زهرا بروم. من ۵۰ تا ۶۰ سال است که نیم ساعت مانده به اذان صبح بیدارم، ساعت ۶ استخر می‌روم و ۷ از خانه بیرون می‌آیم. اصلا نمی‌توانم در خانه بمانم. آفتاب به آفتاب بیرون از خانه هستم.» مرحوم اسدالله، در بخشی دیگر از این مصاحبه گفته بود: «من هیچ وقت وارد کار دولتی نشدم؛ چون علاقه‌ای نداشتم. پیشنهاد هم داشتم. آیت‌الله بهشتی پیشنهاد وزارت بازرگانی را به من داد؛ ولی هرگز کار دولتی را نمی‌پسندم. روزی من دست خدا و خودم است. کار می‌کنم و پول درمی‌آورم. اگر بخواهم در کار دولتی پول زیادی داشته باشم، باید خلاف قانون عمل کنم. اگر بخواهید قانع باشید همیشه گرسنه‌اید. من سرمایه‌دار نیستم؛ ولی سرمایه‌گذار هستم. پول دارم ولی نه به آن اندازه که می‌گویند. غنی هستم، ثروتمند نیستم؛ ولی محتاج به کسی هم نیستم» .