لیساندر باتون، مخترع آمریکایی و مبدع بسیاری از پیشرفتهای اولیه در ماشینهای آتشنشانی دستی و بخار بود. بسیاری از بهسازیهای او راه را برای موتورهای آتشنشانی مدرن که امروزه میبینیم، گشود. باتون در دوم سپتامبر ۱۸۱۰ در نورت هیونِ کنتیکت به دنیا آمد اما در ۱۸۲۵ همراه با والدینش راهی آلبانی مرکز ایالت نیویورک شد. هنگامی که جان راجرز مغازه ماشینفروشی خود را از آلبانی به جایی در کینگزکانال در واترفورد ساراتوگا کانتی نیویورک برد، باتون نیز کاری در آنجا به عنوان یک مکانیک برای خود یافت. راجرز در آنجا ماشینهای آتشنشانی تولید میکرد و در دهه ۱۸۳۰ دو اختراع خود را ثبت کرده بود. راجرز مغازه خود را به ویلیام پلات و جاج نیکولاس دو فروخت. این دو خط تولید این کارگاه را به سایر قطعات ریختهگری مانند چرخهای آب آهنی توسعه دادند. باتون در حالی که آموزش رسمی ندیده بود، در ۱۸۳۳ مسوول این کارگاه و سال بعد شریک این دو نفر شد.
در ۱۸۴۱ پلات سهم خود را به باتون فروخت و او پس از مرگ جاج دو، تنها مالک کارگاه شد. طی ۱۵سال بعد این کسب و کار به ال.باتون اند کمپانی مشهور شد و در کینگز کانال به فعالیت خود ادامه داد. باتون بعدتر به واترفورد رفت. بسیاری از اختراعات وی مشتمل بر ماشینهای آتشنشانی بودند که با تلمبهزن دستی کار میکردند. او در ۱۸۳۸ موتوری موسوم به «پیانو» اختراع کرد که در منابع آب کاربرد داشت. در ۱۸۴۱ وی نخستین پمپآب ماشین آتشنشانی را ساخت که شیرفلکههای آن در زاویه ۴۵درجهای میچرخید و آب را مستقیما از داخل به بیرون پرتاب میکرد. در ۱۸۷۶ ماشین بخار باتون برنده جایزه نمایشگاه بینالمللی فیلادلفیا شد. او پس از نیم قرن تولید ماشینهای آتشنشانی در ۱۸۸۲ تصمیم گرفت بازنشسته شود و تمام کسب و کار خود از جمله حقامتیازهای خود را به هولروید اند کمپانی فروخت. طی سالهای بعد ماشینهای باتون از سوی کمپانی موتورهای آتشنشانی آمریکا تولید میشد. لیساندر بعد از بازنشستگی در مدارس محلی سرمایهگذاری و در راستای تامین آب سالم در سیستم مدارس تلاش کرد. وی طی ۲۵ سال مدیر مدرسه ساندی بود و در عین حال در آنجا تدریس هم میکرد. باتون در ۱۸۹۸ درگذشت.