بهزاد رضایی؛ رئیس دانشکده شیمی دانشگاه صنعتی اصفهان ایجاد فرصت پسادکتری را یکی از بهترین راه‌های اشتغال دانش‌آموختگان دوره دکتری دانست و گفت: این دوره به فرد فرصت می‌دهد که ضمن حضور در یک طرح و پروژه عملی و واقعی، توانایی‌های لازم برای حضور در بازار کار را پیدا کند.
وی افزود: دوره پسا دکتری باید تنها در دانشگاه‌های بزرگ ایجاد شود نه اینکه هر دانشگاهی با هر کیفیتی، دانشجوی پسادکتری پذیرش کند تا ویترین خود را زیباتر نشان دهد. این دوره، یک دورۀ توانمندسازی است و باید به بهترین شکل و با بهترین کیفیت گذرانده شود.
رضایی ادامه داد: حمایت از دانشجو در دوره پسادکتری سبب می‌شود از سویی نیازهای اولیه مالی و شغلی وی برطرف و از سوی دیگر، توان و دانش او در راه صحیح، صرف نیازهای موجود در کشور شود. در واقع، فرد پس از گذراندن دوره پسادکتری به توانایی لازم برای اجرای مستقل طرح و یا حتی راه‌اندازی یک استارت‌آپ واقعی می‌رسد.
محقق برجستۀ شیمی اضافه کرد: انجام پروژه‌های کاربردی غالباً نیازمند حمایت مالی است؛ البته این حمایت‌ها باید به صورت جهت‌دار و تحت نظارت به افراد و گروه‌ها اعطا شود. در واقع نهادی مانند معاونت علمی‌وفناوری رئیس‌جمهور و بنیاد ملی نخبگان اگر مسیر صحیح حرکت را با سیاست‌های تسهیلاتی و تشویقی ترسیم کنند، خودبه‌خود توان و دانش موجود در کشور جهت‌دهی خواهند شد.
وی تصریح کرد: استارت‌آپ در ابتدا نیازمند حمایت مالی است اما حمایت‌ها باید به نحوی باشد که پس از مدتی بتواند شرکت سودده ایجاد کند. اگر این روند به درستی طی شود، پس از مدتی صنعت نیز به عنوان حامی در این زمینه‌ها حضور فعال خواهد داشت و حتی بخشی از هزینه‌ها را از محل درآمدهای خود تأمین میکند.
رئیس دانشکده شیمی دانشگاه صنعتی اصفهان با اشاره به لزوم پرهیز از نگاه آماری به استارت‌آپ‌ها، اظهار داشت: گام اول، شناسایی نیازهای واقعی کشور است، در گام بعد باید این نیازها دسته‌بندی و سپس هر کدام به حوزۀ تخصص ارجاع داده شود تا براساس آنها استارت‌آپ برگزار شود. در واقع، استارت‌آپ زمانی می‌تواند اثرگذاری بهینه داشته باشد که بر اساس نیاز واقعی کشور ترسیم و طراحی شده باشد.
رضایی در پایان با اشاره به اهمیت انگیزه در پژوهش‌های کاربردی، خاطرنشان کرد: بسیاری از اعضای هیئت‌علمی دانشگاه‌های کشور انگیزه لازم برای حضور در عرصه‌هایی چون استارت‌آپ را ندارند که این موضوع ناشی از سیاست‌های اشتباه گذشته است؛ در چنین شرایطی اعمال سیاست‌های تشویقی از سوی مدیریت کلان علم و فناوری کشور می‌تواند انرژی و توان اساتید دانشگاه را برای حضور فعال در این عرصه‌ها متمرکز کند.