داستان «خود» که در عصر دیجیتال با سکوهای رسانه‌های دیجیتال و فناوری‌های تصویربرداری در هم تنیده شده با وجود همه پیچیدگی‌های ظریف خود، هنوز در حال توسعه است.
در همهمه ملالت آور زندگی روزمره خود شکل‌های جدیدی از نگاه خیره عموم مصرف کنندگان را به اجرا می‌گذارد که در مورد دیگران و یکدیگر کنجکاو هستند.
میل برای دیدن خودمان که توسط دیگران تأیید و مصرف می‌شود اقتصاد کاملاً جدیدی را تسهیل کرده است. در این میل «خود» به واسطه سکوهای رسانه‌ای جدید از نو متولد می‌شود این سکوها اشتراک گذاری و تاییدهای اجتماعی «خود» تنها را به شکلی از تراکنش تبدیل می‌کنند.
جسمانی شدن فناوری‌های زندگی روزمره به این معنا است که تصویرگری و رایانش فراگیر که دائماً بدن را تغذیه می‌کنند، می‌خواهند که بدن بخشی از چشم انداز تولید در عصر دیجیتال شود.
در این نوع اشتغالات فناورانه، «خود» به واسطه دسته‌ای سکوهای اشتراک گذاری ظهور می‌کند.
این سکوها خود و زندگی روزمره آن را به منزله ابزاری برای ثبت نام برنامه‌های روزانه آن زیبا جلوه می‌دهند، حضور آن را تأیید می‌کنند و تشویش‌های ژرف آن را درباره میرایی بررسی و سازوکارهایی برای نامیرایی آن می‌یابند.
در این کتاب «خود» به منزله برهه اساسی جذابیت برای حال و آینده باقی خواهد ماند.