هشتمین استاندارد بین‌المللی در زمینه اثر نانومواد بر پروتئین‌ها با عنوان «فناوری نانو – ارزیابی ساختار ثانویه پروتئین در زمان برهم کنش با نانومواد، با استفاده از رنگ‌تابی دورانی ماورای بنفش» است.
این استاندارد بین‌المللی تدوین شده با سرپرستی ایران در حوزه فناوری نانو، پس از ۳ سال تلاش مستمر گروه کاری تشکیل شده زیر نظر ستاد توسعه فناوری نانو معاونت علمی و فناوری محسوب می‌شود.
این استاندارد سال ۱۳۹۶ به سازمان بین‌المللی استاندارد (ایزو) پیشنهاد شد. پس از تأیید و تصویب پیشنهاد ایران از سوی کشورهای عضو کمیته فنی استاندارد فناوری نانو ایزو، مطالعات مختلف و گسترده‌ای انجام و جلسات متعدد کارشناسی با متخصصان داخلی و خارجی برگزار شد. این جلسات هم به‌صورت حضوری و هم از طریق وب، با هدف اقناع متخصصان بین‌المللی به‌عنوان نمایندگان کشورهای عضو ایزو تشکیل می‌شد. سرانجام این استاندارد در ژانویه ۲۰۲۱ و در سایت رسمی سازمان بین‌المللی استاندارد (www.iso.org) منتشر شد.
این استاندارد بین‌المللی، پروتکل‌های اندازه‌گیری و شرایط آزمونی را مشخص می‌کند که به‌وسیله آن‌ها تغییرات ایجاد شده در ساختار ثانویه پروتئین ناشی از برهم‌کنش آن با نانومواد، با استفاده از طیف‌نگاری رنگ‌تابی دورانی ماورای بنفش تعیین می‌شود. این استاندارد برای تعیین مشخصات تغییرات صورت‌بندی در پروتئین‌های بی نظم قابل استفاده نیست.
تدوین استانداردهای بین المللی معمولاً ۳ تا ۴ سال زمان می‌برند. اساس تدوین استانداردهای بین‌المللی در سازمان ایزو، اجماع جهانی توسط کشورهای عضو است. کشورهای عضو کمیته‌های فنی در مراحل مختلف تدوین استاندارد نظرات تخصصی مختلفی را برای تکمیل و توسعه استاندارد ارائه می‌کنند. در کمیته فنی استانداردهای فناوری نانو سازمان ایزو، ۳۷ کشور به عنوان عضو اصلی و ۱۸ کشور به‌عنوان عضو ناظر وجود دارد.